บทที่ 13 เพื่อนกันนะเว้ย

“อึ๊...กูไม่ได้ใส่” สิ้นเสียง เธอก็เริ่มดิ้นอีก

“เฮ้ย...ไอ้แห้ว มึงต้องฟังกูดิ มึงนึกดี ๆ ว่ามึงปล่อยโอกาสให้กูได้ทำอะไรมั่งไหม กูห้ามมึงแล้วนะเมื่อคืนน่ะ” เขาร้องบอกเธอแล้วรัดวงแขนแน่นขึ้นไปอีก

“สงบศึกได้ไหม กูเหนื่อย” เขาบอกเธอ ก่อนจะกดจมูกลงที่ข้างแก้มนุ่มตรงหน้า แบบอดใจไม่ไหว จับร่างบางให้พลิก...